Szalona powieść o świecie wspĂłłczesnych singli, o życiu w pojedynkę: nie z konieczności, nie z egoizmu, nie z wyboru, nie z utraty nadziei na szczęście we dwoje. "Kobieta w wynajętych pokojach" to odważna, pełna ironicznego humoru, opowieść o roku z życia czterdziestolatki. Sympatyczna bohaterka, z ktĂłrą czytelniczki identyfikują się od pierwszych stron książki, w niczym nie przypomina typowej "starej panny". Jest inteligentna i samodzielna, ma ciekawą pracę, a przez jej życie nieustannie przewijają się mężczyźni (wśrĂłd nich między innymi: ksiądz i kucharz). A jednak nie udaje się jej uciec od problemĂłw, ktĂłre przeżywa każda wspĂłłczesna kobieta: pragnie zachować niezależność, poszukuje prawdziwej miłości, walczy ze strachem przed samotnością i upływem czasu. Boi się jednak zobowiązań, nie ma instynktu macierzyńskiego; musi poradzić sobie z emocjonalnym zawirowaniem spowodowanym życiem w miłosnym trĂłjkącie. Kobieta, ktĂłra wiedzie pozornie udane życie, nagle przeżywa wstrząs, ktĂłry budzi ją z letargu i odkrywa, że wszystko jest jedynie atrapą. Zaczyna szukać tego, co jest dla niej naprawdę ważne. Inteligentna, błyskotliwa powieść, ktĂłra poraża szczerością i autentycznością, a rĂłwnocześnie materiał do niebanalnych przemyśleń.

Kobieta, samotność i wspĂłłczesne demony.

Agata jest pisarką, ale od pewnego czasu cierpi na brak pomysłĂłw, taka jest przynajmniej wersja oficjalna. W istocie jej samotne życie w towarzystwie kota Maurycego upływa między sklepami z alkoholem, gabinetami lekarskimi, w ktĂłrych specjaliści przepisują jej coraz więcej lekĂłw nasennych i uspokajających, knajpami, gdzie nierzadko dochodzi do ekscesĂłw, i galerią handlową, gdzie wydaje pieniądze w sposĂłb kompulsywny i niekontrolowany. Pętla zadłużenia zaciska się coraz mocniej, iluzje zaczynają przesłaniać rzeczywistość, życie Agaty zmierza do katastrofy. Czego trzeba, żeby się opamiętać? Czy zdoła?

MOCNY I WZRUSZAJĄCO SZCZERY PAMIĘTNIK Z OKRESU POWROTU DO NORMALNEGO ŻYCIA

Nigdy dotąd nie interesowałam się swoim zdrowiem. Bardzo chcę żyć długo i w zdrowiu. Odkryłam, że życie jest cudowne.

Ta książka to poruszająca kronika z rocznego pobytu w zamkniętym zakładzie odwykowym. Katarzyna Nowak, pisarka i dziennikarka, szczerze i wprost mĂłwi o 18 latach swojego uzależnienia od alkoholu, narkotykĂłw, środkĂłw nasennych i o swojej dysfunkcyjnej, choć kochającej się rodzinie. O długim procesie szukania pomocy u psychiatrĂłw i o trudnej, ale przełomowej decyzji, kiedy w końcu sama dobrowolnie poddała się drakońskiej terapii odwykowej. Opisuje swĂłj bunt i początkową niewiarę w sens tego, co słyszy od psychologĂłw i innych pacjentĂłw. Z czasem jednak zaczyna rozumieć przyczyny swoich zaburzeń, poznaje lepiej samą siebie, zaczyna wyrĂłwnywać rachunki ze światem, z rodziną. Ostatecznie udaje się jej odzyskać chęć do życia i zaczyna się nim cieszyć.

Autorka nie uwodzi czytelnikĂłw, nie udaje nikogo innego, niż jest, nie ukrywa swoich upadkĂłw i wad. Suchy, pozbawiony ozdobnikĂłw zapis jej szpitalnej codzienności budzi z jednej strony grozę i zdziwienie, jak można tak nisko upaść, a z drugiej sympatię i szacunek do bohaterki, ktĂłra jako jedna z czterech osĂłb kończy roczny odwyk! Ta książka pomaga uwierzyć, że warto walczyć o siebie i można życiu przywrĂłcić utracony sens.